Ik begon te leren,
Ik begon te zien,
Dat ik simpelweg gelukkig mag zijn,
Dat ik dat verdien.
© Lief Leven
Het is nog geen twee jaar geleden dat ik plotseling in een depressie belandde. Het ging gewoon even niet. Dat is niet vreemd hoor, ik ben niet dwaas of zot. Soms kunnen er bepaalde dingen gebeuren waardoor je je zó sip voelt dat je er even niet meer uit kunt komen. Niets kan je op dat moment meer opvrolijken. Je blijft je sip voelen. Ik ben lang niet de enige die dit is overkomen. Meer dan twintig procent van de Nederlanders krijgt ooit te maken met een depressie. In dit blog wil ik jullie vertellen hoe ik er uiteindelijk weer uit ben gekomen.
De depressie werd bij mij in verloop van tijd best heftig. Ik werd steeds een beetje minder blij en ik werd steeds een beetje minder ik. Dit zorgde ervoor dat ik op een gegeven moment hulp moest hebben bij eigenlijk alles wat ik deed. Ik moest onder begeleiding leven, kreeg therapiesessies en ik slikte medicatie. Dat klinkt misschien heftig, maar het was eigenlijk heel erg logisch én nuttig.
Tijdens één van mijn therapiesessies vroeg mijn therapeut of er iets was waar ik voor mijn depressie erg veel plezier aan beleefde. Zelf kon ik het op dat moment niet bedenken, maar de therapeut herinnerde mij aan iets wat ik een tijd geleden had opgezet, namelijk Pippa Knus. Ongeveer een jaar voor mijn depressie begon ik met Pippa Knus. Ik tekende en illustreerde, dat was (ook toen al) mijn grootste passie.
Na een lange overweging besloot ik om deze passie voor tekenen weer op te pakken. Dit was tijdens de depressie niet makkelijk, want de negatieve en sombere gevoelens waren eigenlijk steeds overheersend. Toch begon ik. Ik tekende en tekende, puur en alleen voor mezelf. Het hoefde niet eens mooi te worden, het ging niet om het resultaat maar om de bezigheid die eerder zo veel positiviteit teweegbracht!
Op een gegeven moment merkte ik dat het illustreren en tekenen toch nog iets te hoog gegrepen was. Mijn gedachten waren toch nog iets te negatief en ik vond niets goed genoeg. Ik besloot om aan de slag te gaan met een bullet journal. Op die manier was ik op een laagdrempelige manier toch bezig met tekenen. Ik merkte dat het soms zelfs lukte om mijn perfectionisme aan de kant te zetten en mijn stomme gedachten uit te zetten. Uiteindelijk kon ik soms zelfs genieten van wat ik aan het doen was. Yes! Wat een overwinning was dat.
Stap voor stap kwam ik kleine stukjes verder. Uiteindelijk kon ik voorzichtig zeggen dat ik uit de depressie geklommen was! Inmiddels zijn we twee jaar verder en huppel ik weer zonder medicatie door het leven, en daar ben ik me toch een partij blij om! Niet alleen omdat dit betekent dat ik vele malen lekkerder in mijn vel zit, maar ook omdat de medicatie die ik slikte van alles met je lichaam doet (groeien enzo).
Ondanks dat de depressie nog altijd een beetje op de loer ligt en het een zwak puntje blijft, ben ik er wel helemaal zelf uitgekomen en daar ben ik mega trots op! Ik besef me nu hoe belangrijk de creativiteit is geweest in de afgelopen jaren en hoe het ervoor heeft gezorgd dat ik deze depressie heb overwonnen! Zo zie je maar hoe enorm goed creativiteit kan zijn voor je mentale gezondheid.
Momenteel zit ik vol dromen en passies. Ik heb écht zin om te leven en om iedere dag bezig te zijn met dat wat ik zo graag doe. Eén van mijn grote dromen is om meerdere mensen dit verhaal te kunnen vertellen. Ik wil mensen kunnen vertellen hoe groot de kracht van creativiteit eigenlijk wel niet is. Over hoe creativiteit kan helpen om een stukje rust en vrolijkheid te vinden. Het heeft mij geholpen, en ik weet eigenlijk zeker dat het nog veel meer mensen kan helpen. Ook jou!
Ik had dit blog al een x gelezen echter nu dus voor de tweede keer en het is zo. Creativiteit helpt in een proces als het even allemaal donker is. Ik heb zelf 9/11/2020 een cva gehad en ergens in februari ben ik het tekenen gaan ontdekken. Ik was al creatief met de haaknaald echter daar bleef mijn hoofd oha bij aan staan. Bij het tekenen verlies ik mij in de tekening in de positieve zin van het woord en gaat mijn hoofd (dat altijd op aan staat) uit! Echt zo fijn! En daarom ook zo fijn dat jij er bent met je side en vele andere. Ik ben daar heel dankbaar voor! Dankjewel😘❤️ Ps hou zelf ook een blog…
wat een mooie blog en wat goed dat je zo openhartig hierover vertelt. Herkenbaar ook. Ik ben zelf niet depressief geweest, maar creativiteit heeft mij ook door een heel moeilijke tijd heen geholpen. Om elke dag de stress en moeilijkheden het hoofd te kunnen bieden plande ik bewust elke avond een moment in met een luisterboekje op mijn hoofd en een tekenblok op schoot - en dat bracht de rust die nodig was. Ben heel benieuwd naar het boek dat komend jaar gaat verschijnen - spannend!
Hi Sanne, super mooi wat je verteld, ik ben zo blij voor je. Wij zitten hier nog middenin, tenminste mijn dochter van 16, die zelfs recentelijk een einde aan haar leven wilde maken en als moeder zijnde ven je zoooo machteloos maar.....langzaam begint ze kleine stapjes vooruit te zetten mede doordat ze ontzettend veel tekent en schilderd en schrijft. Dit zijn inderdaad echt uitlaadkleppen voor haar maar ook voor mij. Voor jou ben ik zooo blij en wij komen er ook wel 💪
Een super mooi blog, weet niet of je bekent bent met brene Brown, maar zij zegt dat je grootste kracht is om je kwetsbaar op te stellen, t heeft mij onwijs geholpen en dat zie ik nu in je blog terug. Super knap dat je er open en eerlijk over bent, het taboe door breekt.